In Memoriam Willem Duys

Altijd had Willem Duys een goed woord voor een artiest over, of het nou Andre van Duin was, Pieter van Vollenhoven of Arthur Rubenstein. En hij was, ondanks zijn jarenlang carrière als nieuwe dingen brenger, nog steeds geïnteresseerd in nieuwe technische ontwikkelingen, terwijl hij zelfs geen computer maar wilde aanraken. Roel laat een uitzending horen waar hij hij de stem van Willem en Mary met een sampler laat klinken als een Maastreechter Staar. Verwonderd, maar ook met respect liet hij zijn gasten, in dit geval Roel met zijn speciaal voor MuziekMozaiek geschreven compositie La Lumière, aan het woord. Willem Duys bracht mensen bij elkaar en op het podium. Denk maar aan pianist Rinus van Galen en Toon Hermans, aan Wally Tax en Lee Towers, aan Adamo, Andre van Duin, Daniel Wayenberg, te veel om op te noemen. 

het “Broodje” ,de mondharmonica die hij van zijn vriend Toots Thielemans kreeg, bewaarde hij als een kostbaar kleinood. We laten een prachtig en toepasselijk nummer van deze virtuoos horen: Ne me Quitte pas. Bij het overlijden van Wim Sonneveld in 1974 begon hij zijn Muziekmozaiek met de instrumentale uitvoering door Louis van Dijk van het door Jules de Corte gecomponeerde nummer Als je overmorgen oud bent. Ter nagedachtenis van “onze” Willem laten we het prachtige origineel horen. Minstens zo toepasselijk is het nummer Adieu Inspirer waar pianist Bert van de Brink te horen is met Joe van Enkhuizen op de knop Accordeon. Willem Duys had nog een wens: het laten horen van Satie’s Gymnopedies en dan wel gespeeld door Louis van Dijk. 

En ook over Pieter van Vollenhoven zijn pianospel geeft de woordenmeester een positief oordeel. Wij laten het Adagio horen op de LP Together met Anita Keer.

Wat deed Willem Duys niet? Afgezien van de presentatie van televisie programma’s zoals het Grand Gala du Disque, Euro Songfestival, Voor De Vuist Weg, In de Hoofdrol, Babbelonië en Wie van de Drie, schreef hij ongelofelijk veel boekjes en natuurlijk honderden platenhoesteksten en artikelen. Zijn geest zal hierdoor nog lang voortleven. 

Als eerbetoon aan de Nederlandse aartsvader van de talkshow laten we Willem Duys in deze speciale aflevering nog één keer zelf aan het woord. Op basis van zijn eerder in ons programma opgenomen wensen en voorkeuren hebben we deze extra lange aflevering samengesteld die je een Monument voor Willem Duys kunt noemen. Natuurlijk horen we maar een klein gedeelte van al die artiesten die hem zo na aan het hart lagen, je zou minimaal een jaar uitzendtijd nodig hebben en dan nog zou Willem met nieuwe artiesten komen die hij ook nog wilde laten horen. 

Zijn wens was om op zijn begrafenis het Concert voor piano en orkest in G van Maurice Ravel te laten klinken. Vooral het deel 2, het Adagio Assai waarin de fluit als een engel naar de aarde komt, zag hij helemaal voor zich, zo vertelt hij. Om in de melancholieke sfeer te blijven noemt Willem de Prelude nummer 4 van Frederic Chopin die wij natuurlijk ook laten horen. “Tante Riet!” roept hij vriendschappelijk uit als we hem vragen wat hij het mooiste vond van Rita Reijs. Het werd het nummer Make it easy on yourself met het orkest van Rogier van Otterloo. Hij hield veel van zijn vrouw Mary Duys, die tot op het laatste moment zijn geweldige steun en toeverlaat was. Hij was trots op haar (hij luisterde zelfs naar haar) en was trots op haar zangkunst. In het geheim bracht hij de opnames die hij maakte met Mary Duys, Toots Thielemans op gitaar en harmonica en Ruud Jacobs op bas, uit op een speciaal EP’tje. Wij laten het EP nummer You go To My Head horen.

Onze Willem is niet meer. Na een kort ziekbed is hij thuis overleden. Het trieste nieuws hoorden wij vandaag en we wensen zijn vrouw Mary, familie en vrienden heel veel sterkte. Willem zal als inspirator, maar ook als mens die in de media altijd zichzelf is gebleven, in elke aflevering bij ons zijn.

Toen hij bij ons in het internetradioprogramma MuziekMozaiek.NL te gast was (aflevering #17 “Willem & Mary Duys”) had Willem, ondanks zijn slechter wordende gezondheid, allerlei grapjes waar we erg om moesten lachen. 

Tijdens deze geïmproviseerde uitzending à la Duys draaiden we eerst de platen en daarna mocht hij erover vertellen. Tot onze bewondering wist hij van elke plaat nog precies wanneer deze was gemaakt, door wie en wat er allemaal om heen gebeurde. En dan was er die vissenkom in onze studio die hij met plezier signeerde.

Duys met zijn vissen. Ach ja, wat een fantastisch natuurtalent was het: een presentator die terecht in het Quinniesnboek of records kwam als langst zittende presentator van één en hetzelfde radioprogramma, namelijk: Muziekmozaiek, wie heeft er niet van zijn zondagochtend stem genoten!

Maar ook 23 jaar (!) deed hij live tenniscommentaar  bij het Melkhuisje, Wimbledon, Parijs, Monte-Carlo, Bremen en New York Onvergetelijke momenten.